Iwona1

Byłam zachwycona "Wołaniem kukułki". Czekałam na kontynuację poczynań Cormorana Strike'a i jego zmyślnej asystentki. A tu takie rozczarowanie. Wieje nudą. I to taką, że się chce rzucić książkę w kąt, zapomnieć o niej i zatrzeć natychmiast to negatywne wrażenie inną lekturą. Przy tym wszystkim, ta powieść jest momentami obrzydliwa. Czytam kryminały od dawna, jestem przyzwyczajona do okrutnych i makabrycznych scen, tutaj jednak prawie cały czas miałam poczucie niesmaku. Kiedy przebrnęłam przez połowę, pojawiła się nadzieja, że wracamy do "Kukułki", ale jak szybko się pojawiła, tak szybko zgasła. Na szczęście książka trochę się broni angielską atmosferą oraz postaciami Cormorana i Robin, choć moim zdaniem motyw nogi Strike'a, a raczej jej braku jest już za mocno w powieści wyeksploatowany i niestety zamiast budzić zainteresowanie, współczucie, podziw - nuży, denerwuje i wprawia w zakłopotanie, za którym czai się pytanie, jak on, czyli nasz bohater, jest w stanie to wytrzymać. Na dodatek powieść jest przekombinowana, a ja, jak już kiedyś wspomniałam, bardzo tego nie lubię. Intryga zawiła, skomplikowana, że aż się nie chce dociekać, o co w tym wszystkim chodzi. Zmusiłam się jednak i wcale nie jestem z tego powodu szczęśliwsza. Nie zarzekam się, ale bardzo wątpliwe, czy jeszcze dam sobie i Rowling szansę na kolejną powieść. Może zanim ją napisze i wyda, moja złość i niechęć przejdą i zwycięży ciekawość.