Iwona1

Dwie Katarzyny. Katarzyna Plantagenet, nieślubna córka króla Ryszarda III i Katarzyna Grey, siostra Lady Jane Grey, wtrąconej przez królową Marię I do Tower i tam straconej. Alison Weir, autorka tej powieści historycznej, wykorzystała ciekawy zabieg w opisaniu losów jednej i drugiej bohaterki. Narracja prowadzona jest dwutorowo - opowieść Katarzyny Grey przedstawiona w pierwszej osobie, przeplata się z historią żyjącej około siedemdziesięciu lat wcześniej Kate. I chociaż jest to zabieg interesujący, czasem przejście do kolejnego rozdziału wymagało zatrzymania się na chwilę i nieco spowalniało lekturę. Mnogość postaci historycznych, często noszących podobne imiona, zmieniających swoje zapatrywania polityczne i religię w zależności od panującego właśnie władcy i z powodu wszechobecnego strachu, bo każde posądzenie o zdradę groziło wtrąceniem do Tower i szafotem, również zmuszała do przerwania lektury i "ułożenia" sobie wszystkiego w głowie. Co chwilę zaglądałam do drzew genealogicznych kilku rodów przedstawionych w książce, chociaż nie była to dla mnie pierwsza książka opisująca tamte czasy. Katarzyna Plantagenet idealizuje swojego ojca, króla Ryszarda, mimo wydarzeń, których jest świadkiem, nie dopuszcza do siebie myśli, że jest on mordercą i prawdopodobnie jest winien śmierci książąt z Tower. Wyjaśnienie tej tajemnicy staje się jej obsesją. Kilkadziesiąt lat później historia książąt z Tower, synów Edwarda IV i następców tronu, staje się również obiektem zainteresowania Katarzyny Grey. I właśnie sekret zniknięcia książąt i próba dojścia do prawdy jest tym, co łączy obie bohaterki. Nie chcę opisywać losów Katarzyny Plantagenet i Katarzyny Grey, żeby nie odbierać radości czytania. Powiem tylko, że jest tu nieszczęśliwa miłość, wszechobecna zdrada lub podejrzenie o nią, król Ryszard III, Henryk VII, królowa Maria I, Elżbieta I, Tower... I chociaż jest to fikcja literacka, Alison Weir często odwołuje się do faktów, sprawiając, że ta opowieść staje się bardzo wiarygodna i pozwala trochę uporządkować moją wiedzę na temat epoki. Bardzo podoba mi się to, co pisze Alison Weir. Kuszą mnie już kolejne pozycje tej autorki, tym razem już nie powieści, a publikacje historyczne.